Yazılar

YEŞİL YURT

BİZ SENİN GÖZLERİNDEN GÖRDÜK ARSLANLARA MEYDAN OKUYAN O CEYLANI

 

Yoldayken tek düşündüğümüz şey gidilecek noktaya ne denli hızlı varabileceğimizdir bu şehirde Çünkü saatler bir işe, mekana, tanıdıklara, eve yetişmeye ayarlanmıştır. Biz bunca şeye yetişmeye çalışırken saatimiz, kendimize yetişmeye pek acele etmez… Tam bu sırada yolda rastladığımız bir anne İstanbul’da yaşayan birine çok şey anımsatır çocuklarının elini tutuşuyla: Sakinliği.

Bu bulunduğun mekan ile çok terstir fakat zaten annenin görevi de bu tersliklere yaptıklarıyla dikkatleri toplamak değil midir? Müthiş bir fedakârlık yaparken bunu bir yorgunluk olarak görmeme bize göre tersliğin ta kendisidir, fakat ona göre ? İşte hikâye burda başlar, olaylara, kişilere, neye nasıl bakarız; bir gün bir anneye ve çocuklarına nasıl baktım ve size nasıl anlatmaya çalıştım:

YEŞİL YURT
Bir maskenin altında kaküllerinden görebildiğimiz kadarıyla bakan gözler başka bir deyişle bugünün en güzel bakan gözleri… Öyle biz gibi sadece etrafa bakan gözlerden bahsetmiyorum,belki aylardır dışarı çıkmamış ve en büyük işi “gözlemlemeyi” hiç gerçekleştirmemiş gözlerden bahsediyorum. Dünyanın en güzel gözleri trende yol alırken denize kafasını dönüp bakan bu üç çekik gözlü Afgan çocuğun gözleridir ve ondan da daha güzel olan gözler varsa, etrafa bakarken gözlerinin yeşiliyle huzur ve sakinlik aşılayan bir annenin gözleridir ,çocuklarının ortasına geçmiş adeta bir yurttur bu anne yeşil bir yurt .
Bu en güzel gözler,minik elleriyle giderken el salladılar ve gözleriyle gülümseyen anne selamladı. Böylelikle bir hikayeye,duyguya tanık oldum. (Yeşilyurt durağından)

ESRA ÇOBAN