çatlak

ÇATLAK

4.9
(7)

Çatlak kafalının tekisin! dedi bana, öfkeden kanında artan adrenalinin etkisiyle kıpkırmızı olmuş suratı ve ağzında biriken tükürükleri atmosfere saçarken. Güldüm. Gülerken de ona karşı sadece acıma hissiyle dolduğumu fark ettim. Hâlbuki yıllardır tanıyıp, saygı duyduğum bu insan, birkaç saatin içinde belleğimde onun adına kurduğum bütün imgeleri yerle bir edip, karşımda acınası duruma gelmişti.

Birden aklıma Leonard Kohen in o sözü geldi.

”Çatlaklar kutsaldır! Çünkü ışığı içeri sızdırırlar.”

Karanlığa mahkum olmak bir tercih meselesi. İnsan bundan rahatsız ise aydınlığa çıkmak için bir gayret sarf etmesi gerekiyor. Karanlık olsa da, benim mekanım, benim fikrim, benim duygularım; diye diretmek insanı kendi karanlığına gönüllü olarak mahkum ediyor. Nasıl ki zifiri karanlık bir odanın duvarlarında veya penceresinde azıcık bile olsa bir çatlak belirdiğinde o çatlaktan içeri cılız bir ışık hüzmesi veya temiz hava girince odanın ânı değişiyorsa, insan düşüncesinin de bu tür çatlaklara ihtiyacı vardır.

Neyse, şimdi arkamı döndüm gidiyorum. Söyleyeceğimi veciz bir sözle söyledim, gidiyorum. Bir anlık onun yüzüne baktığımda gördüğüm ise, tam anlamıyla şaşkınlıktı. Ve bu şaşkınlık bana ayrı bir haz yaşattı. Bu hazzın verdiği özgüvenle yürüyüşüm daha bir sağlam ve edalı oldu. Arka fonda, yani beynimde ise yine Leonard  Kohen den güzel bir şarkı vardı. ”Famous blue raincoat” yani; Ünlü mavi yağmurluk. Ve sadece benim için söyleniyor gibiydi şu an. Bana sadece o ritimlere uyarak, salınarak gitmek düşüyordu.

ZEYNEB TONBUŞ

https://www.youtube.com/watch?v=ohk3DP5fMCg&feature=youtu.be&app=desktop

Bu gönderiyi beğendiniz mi?

Derecelendirmek için bir yıldıza tıklayın!

Ortalama puan 4.9 / 5. Oy sayısı: 7

Şu ana kadar oy yok! Bu gönderiye ilk oy veren siz olun.

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir